Tożsamość. 100 lat polskiej architektury to publikacja, która towarzyszyła pięciu wystawom przygotowanym przez Narodowy Instytuty Architektury i Urbanistyki. Na przykładzie wybranych miast – Krakowa, Warszawy, Lublina, Poznania i Katowic – ukazano panoramę zjawisk obecnych w polskiej architekturze po 1918 roku.
Tożsamość. 100 lat polskiej architektury opowiada o budynkach i przestrzeniach oraz twórcach, którzy wpłynęli na kształt miast po odzyskaniu przez Polskę niepodległości. Zadaje przy tym pytania o społeczną tożsamość i zmianę, ale także o rolę architektów i urbanistów w naszym codziennym życiu. W jaki sposób ich działalność przyczynia się do budowy polskiego krajobrazu kulturowego oraz tożsamości miejsc, które zamieszkujemy?
Publikacja została podzielona na części odpowiadające kolejno pięciu wystawom, z których każda ukazuje inny fragment historii i skupia się na innym wątku przewodnim. Na przykładzie architektury Krakowa ukazujemy lata 1918–1939, zaś tematem głównym jest Sztuka. W Warszawie (1939–1956) podejmujemy zagadnienie Władzy, w Lublinie (1956–1970) – Społeczeństwa, w Poznaniu (1970–1989) – Transferu, w Katowicach (1989–2018) przyglądamy się Przemianie. Teksty kuratorskie autorstwa Małgorzaty Jędrzejczyk, Błażeja Brzostka i Grzegorza Miki, Karola Krupy i Marcina Semeniuka, Alicji Gzowskiej i Natalii Raczkowskiej oraz Jakuba Świerzawskiego uzupełniają wstępy problemowe Andrzeja Szczerskiego, Waldemara Baraniewskiego, Emilii Kiecko, Łukasza Stanka i Joanny Kusiak. Publikacja jest bogato ilustrowana fotografiami, rysunkami i rzutami najważniejszych obiektów, które tworzą panoramę stu lat polskiej architektury.
Seria pięciu wystaw i podsumowujący je katalog pozwoliły nam pokazać, że różnorodne, lokalne procesy modernizacyjne splatają się ze sobą, by ostatecznie złożyć się na ogólny dorobek polskiej architektury i urbanistyki. Chcemy tym samym nie tylko promować polską kulturę architektoniczną, lecz także zaprosić do refleksji nad naszym otoczeniem i jakością przestrzeni, w której żyjemy.
